ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

jonniebegood
Απεστάλη: 09/06/2006
-----------------------------
η ανεκτονωτη λιμπιντο θαλεγα...

jonniebegood
Απεστάλη: 31/12/2006
-----------------------------------
σορυ για την παρεμβαση στην ροη, αλλά οταν εγραψα οτι το προβλημα του εσωτερικου χωρου ειναι η ανεκτονωτη λιμπιντο, ξεχασα να αναφερω τον Εγωισμο

jonniebegood
Απεστάλη: 10/01/2007
-----------------------------------------------
απορια βου: αφου μιλαμε για "εσωτερικη αναζητηση", "εσωτερικη φιλοσοφια", "ενδον σκαπτε", "γνωθι σαυτον", κτλ, κτλ, τι χρειαζονται τα καθε ειδους ταγματα στο ατομο?
το βοηθανε στο ενδον σκαψιμο?
ΥΓ. ευκολο κοαν: πως μπορει ενα ατομο να διατηρει την ατομικοτητα του μεσα σε ενα ταγμα?

vasiliskos
Απεστάλη: 11/01/2007
---------------------------------------
Θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις μου μαζί σας χωρίς να είναι ιδιαίτερα φιλοσοφημένες ή ψαγμένες. Ας πούμε ότι είναι οι ενστικτώδεις σκέψεις μου. Στις λέξεις που θα χρησιμοποιήσω για τις σκέψεις μου (θεός, δημιουργία, άπειρο κλπ θα μπορούσατε να βάλετε όποια λέξη θα σας ταίριαζε περισσότερο με το γενικώτερο νόημα )

Θεό ονομάζω την αρχή της δημιουργίας.
Περικλείει λοιπόν όλα όσα έγιναν και όλα όσα θα γίνουν.

Θρησκεία είναι η αντίληψη των ανθρώπων για αυτό που δεν μπορούν να εξηγήσουν
Και φέρει τα γνωρίσματα της κάθε φυλής, τοποθεσίας, ηθών, ιστορικής αναγκαιότητας. Η θρησκεία είναι τοπικό φαινόμενο.

Ο δημιουργός δεν έχει τόπο και δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός με θεωρίες που αρμόζουν στο φθαρτό, το πεπερασμένο.

Η υγιής πίστη είναι η συνείδηση που έδωσε η δημιουργός αρχή σε κάθε ον έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται την ύπαρξή της.
Η λανθασμένη πίστη είναι η «περιορισμένη τοπική αντίλήψη περί θεού» η οποία αρχή και τέλος έχει στα όντα που τη δημιούργησαν.

Η αντίληψη ότι υπάρχουμε από ένα τίποτα, είμαστε τ ίποτα και στο τίποτα θα σβήσουμε κατά τη γνώμη μου, δεν μπορεί να είναι ορθή, από το γεγονός ότι δεν θα υπήρχε κανένας απολύτος λόγοςνα έχουμε συναίσθηση της ύπαρξής μας αν αυτή δεν χρησίμευε σε κάτι, αν δεν υπήρχε κάποιος ουσιαστικός λόγος ώστε να έχουμε αυτή τη γνώση...

Το ότι αναζητώ την αλήθεια είναι μια απόδειξη ότι η αλήθεια υπάρχει και θέλει να γίνει γνωστή, και έχουν δημιουργηθεί τέτοιοι μηχανισμοί επάνω μας ώστε να θέλουμε να την ανακαλύψουμε.

Δεν υπήρχε κανένας λόγος να κάνει τόση σπατάλη η φύση να δημιουργήσει ένα νοήμων ον για το τίποτα.

Το να προσπαθούμε να εξηγήσουμε με «πεπερασμένους όρους» κάτι το οποίο δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό σε ανθρώπινα επίπεδα γνώσης οδηγεί συνεχώς σε αδιέξοδα και κατά συνέπεια είναι φυσικό, πολλές φορές σε άρνηση.

Το να πιστεύουμε επίσης κάτι πάλι «με πεπερασμένους όρους» προσαρμόζοντάς το άπειρο στις ανθρώπινες εμπειρίες και αντιλήψεις μας είναι στείρο.

Για να αντιληφθώ τον θεό πρέπει να γίνω θεός.
Για να αντιληφθώ τον άνθρωπο πρέπει να γίνω άνθρωπος.

Οταν λοιπόν λειτουργώ σε ανθρώπινα όρια είναι αδύνατον να εξηγήσω το θεικό
Οταν έχω φθάσει να είμαι θεός αυτόματα δεν είμαι πλεον αντιληπτός από τον άνθρωπο.

Το μόνιμο πρόβλημα λοιπόν στον χώρο της εσωτερικής αναζήτησης είναι πως θα γίνει αντιληπτό στα ανθρώπινα όρια αυτό που δεν έχει όρια.

Οι «δάσκαλοι» εφόσον είναι άνθρωποι «εξηγούν» τα γεγονότα με τις δικές τους «ανθρώπινες αντιλήψεις»

Εφόσον είναι θεοί «δεν βρίσκονται ανάμεσά μας»

Δάσκαλος λοιπόν είναι ένας άνθρωπος «πιο φωτισμένος» από άλλους.
Η φώτιση όμως δεν είναι σωματικό ταλέντο ούτε έχει να κάνει με το αν κάποιος ανήκει σε κάποιο τάγμα , σχολή, εκκλησία ή ότι άλλο.

Φυσικά κάθε οπαδός μιας θρησκείας θα πει ότι ακριβώς αυτή είναι η φώτιση.
Γιατί κάθε θρησκεία έχει αναπτύξει μηχανισμούς τους οποίους όπως η ίδια ισχυρίζεται αν κάποιος ακολουθήσει θα δει το φως! Και οι μηχανισμοί της αυτοί έχουν «καθορισθεί» από τους προφήτες της οι οποίοι για κάποιο λόγο επιλέχθηκαν για να εξηγήσουν τα ανεξήγητα στους υπόλοιπους...

Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι όλα «έχουν μοιρασθεί» «καθορισθεί» και δεν υπάρχουν περιθώρια για καινοτομίες και αλλαγές, ούτε για νέους εντελώς διαφορετικών αντιλήψεων προφήτες. Δηλαδή η θρησκεία, το τάγμα, η σχολή κατεβάζουν και αυτές με τη σειρά τους σε «καθορισμένες συντεταγμένες» το άπειρο.

Και τώρα μετά από αυτές τις , συγχωρήστε με, πολυλογίες μου, θέτω το ερώτημα κάποιος εκτός όλων αυτών των «καθορισμένων» μόνος, μακριά από κάθε βιβλίο, σχολή, ενημέρωση, κλπ μπορεί να βρει το δικό του «εσωτερικό» δρόμο?

Μπορεί να πλησιάσει το άπειρο ένας απλός καθημερινός άνθρωπος και να μην χρειαστεί κιόλας ούτε να το αναφέρει ούτε να το σχολιάσει ούτε να το θέσει υπό έλεγχο για την ορθότητά του? Απλά να γνωρίσει την αλήθεια και να ξέρει ότι αυτή είναι πέρα από όλους και όλα.

Η φώτιση τελικά είναι κάτι που έρχεται από άνωθεν και κατ’επιλογή συγκεκριμένων ανθρώπων ή είναι σε όλους μέσα και δεν υπάρχει καμμιά ανάγκη έξωθεν βοηθείας?

Μήπως τελικά , η εσωτερική αναζήτηση, για να μπει στη σωστή της διάσταση είναι όντως ένα «απόλυτα μοναχικό μονοπάτι» που για να το διαβεί κάποιος απλά πρέπει να αφουγκραστεί την γνώση που ήδη υπάρχει μέσα του, που από πάντα υπήρχε και που για πάντα θα υπάρξει?

Από όσα έγραψε ο φίλος jonniebegood θέλω να σταθώ σε αυτό γιατί μου θύμισε κάτι πολύ παλιό και γνώριμο...

quote:jbg
--------------------------------------------------------------------------------
ο πρωτος που εγω αναγνωρισα στην εφηβεια μου, ηταν ενας αστεγος που κοιμοταν κατω απο μια γεφυρα στην γειτονια μου και το καταλαβε αμεσως οτι τον καταλαβα
--------------------------------------------------------------------------------
Κάποτε περιφερόμουν ασκόπως στα σοκάκια μιας πόλης και κάθισα να ξεκουραστώ σ’ένα παγκάκι. Δίπλα καθόταν ένας γέρος ντυμένος με ρούχα κουρελιάρικα και τάιζε μ’ένα κομμάτι ψωμί που είχε περιστέρια. Μόλις κάθησα δίπλα του μου λέει «καλώς την κι ας άργησε» Τον κοιτώ παράξενα και λέω σε μένα μιλάτε? « Σε σένα, γιατί βλέπω ότι τελικά μαζευτήκαμε όλοι πάλι εδώ κάτω σιγά σιγά» Σκέφτηκα πωπω έχει πιει πολύ ο γεροντάκος οπότε συνεχίζει « γιατί με κοιτάζεις παραξενεμένη βασιλική ?» Εκεί μένω κάγεκλο και ψιθυρίζω ένα ... μα πως? Και απαντά «πως το ξέρω? Δεν είναι δύσκολο είμαι σχεδόν μισότυφλος άρα μπορώ και βλέπω». «Κάνε κι εσύ το ίδιο να δεις τι όμορφα που είναι Βασιλική αν και είμαι βέβαιος ότι αργά ή γρήγορα θα το κάνεις»...