με φονακσατε γηαβρηα μου?

με φονακσατε γηαβρηα μου?

διπλομα εκσ Εγηφτου κε Ηνδηεσ, ανοτερι απ τιν Μιρηαμ κε τον Τζωσουα, ανοτερι απ τον Μαβρο Πιτ

μεντιούμ, αστρηκι προβωλι, επαναφωρεσ, ολα τα βλεπο ολα τα διαβαζο, κλιρονομικο χαρησμα σασ λεο.
να σασ πο τιν μιρα σασ να σασ πο το ρηζικο σας, να σασ πο αν θα παντρεφτιτε κι αν θα χορισετε, αν σασ κερατονι ί αν το καταλαβαι οτη τον κερατωναιται.
σασ ριχνο τα χαρτια, τα ταρο, τον παπα, την ικοσημηα.
διαβαζο το φλητζανη, τιν γηαλα τισ τηβη σασ κε τα φιλα απ τουσ ντολμαδεσ.
βωτανα κε ιδικο σπαγγο για να του δαισεται τον πουτ*ο κομπο, φηλτρα για ακαβλουσ και ακαβλεσ, ηποθετα γηα εμπαθισ κε κακεντρεχισ, αερηα (μου ξεφεβγουν), μπινεληκηα (εκσ επη τουτου) κε πρωπαντωσ ακσηοπησεσ κε εγγηρεσ απαντισισ!

διδασκει και ο sri asta napan (jbg)

διδασκει και ο sri asta napan (jbg)

σεμηναρηα γηα προχορημενουσ ερεβνηταραδεσ: ποσ να βαζισ δρακο στο παραμηθη σου!

ποσ να γηνησ δηασιμοσ με παρλαπηπεσ, ποσ να βγησ στιν τιλεορασι οσ ηδηκοσ φαντασματον, ποσ να πουλασ φηκηα για μεταξοτα στρηγκακηα! ποσ να ησε μαλακασ κε να κονωμασ με τησ μαλακηεσ σου! για περηπεραστε, για περηπεραστε...

Κυριακή 29 Απριλίου 2007

Οι περιπετειες του μικρου γιαννακι - Ενα παραμυθι του Νικου Ρουσσου

Οι περιπετειες του μικρου γιαννακι.
Ενα παραμυθι του Νικου Ρουσσου

Σκορπια αποσπασματα σε συνεχειες.


Οι μοιρες και το μοιραιο ρεϊβ παρτυ

Μια φορα κι εναν καιρο (κατα την Περμιο) γεννηθηκε ενα γιαννακι.
Οι δυο απο τις τρεις μοιρες που ηρθαν να του δωσουν χαρισματα, ηρθαν κατευθειαν απο ενα αντεργκραουντ ρεϊβ παρτυ και ηταν λιγουλακι γκολ (απο διαφορα – μη τα ρωτατε τι πινουν οι μοιρες).
Η μεσαια σε ηλικια, που δεν εβλεπε την τυφλα της απο το πιωμα, το πηρε στα χερια της για να του δωσει χαρισμα αλλα επεσε πισω.
Στην παραζαλη του κοπανηματος εκανε το σφαλμα να πει στο μκρο – συμπαθα με μικρε μου – τι ταν να το ξεστομισει, τουκανε πασα την Συν-παθεια χωρις να το καταλαβει.
Για να εξιλεωθει για το πεσιμο, του εδωσε το χαρισμα του να βλεπει μεσα απο τα πραγματα, αλλα μεσα στην παραζαλη της παραλιγο να του βγαλει το τριτο ματι.
Εκτοτε το παιδι απεκτησε «οραση», αλλα και ενα μικρο αλλοιθωρισμα στο τριτο ματι που του προσεδιδε μιαν εξωτικη γοητεια μεν, αλλα κι εναν υπερβατικο στραβισμο.

Η μικρη μοιρα που βιαζοταν να επιστρεψει στο παρτυ, τουμπαρε το σακουλι με τα χαρισματα πανω στην κουνια και το μικρο καταπιε καμποσα (6,700 γεννηθηκε το ατιμο πλασμα, ηταν λαιμαργο και φαγανο).
Μη θελοντας να μαθευτει το λαθος της, μαζεψε οσα απεμειναν απο την λαιμαργια του μικρου και ειπε βιαστικα "οσα χωνεψεις δικα σου θαναι κωλοπαιδο", και την εκανε.
Οι γονεις του απορησαν με την υπερπαραγωγη αποβλητων του μικρου τις επομενες μερες, αλλα και με το μυστηριο χαμογελο και βλεμμα που ειχε παρει.
Δεν ειχαν δει κουρο ή αγαλμα του βουδα οι ανθρωποι για να καταλαβουν οτι το παιδι απλα χωνευε...

Η τριτη μοιρα, η πιο γρια, επασχε απο αλτσχαϊμερ και ειχε ξεχασει οτι ηταν μοιρα.
Ζούσε με τους ανθρωπους σαν ανθρωπος, κι ετσι δεν ηρθε στην κουνια του μικρου – η ειμαρμενη ομως τοφερε και την συναντησε στα 21 του εξω απο μια λαϊκη.
Την πηρε απο ευγενεια στο αυτοκινητο και η γρια (χωρις να θυμαται οτι ειναι μοιρα και πιανουν οι ευχες της) του ευχηθηκε, "οπως εισαι τωρα γελαστος, ετσι νασαι παντα αγορι μου".
ετσι το παιδι εγινε χαχας και του φαινονταν ολα αστεια, κατι που ουτε οι εξορκισμοι στον αγιο Κυπριανο δεν θεραπευουν...

1 σχόλιο:

vasiliskos είπε...

Είσαι σίγουρος ότι 4η μοίρα δεν υπάρχει ε? Το έχουμε σιγουρέψει? :)