μαγειρικη και νοστιμια - το πνευμα του φαγητου

ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
************************************************
Μια καλή συνταγή μαγειρικής , κάποτε, δικαιωνόταν από την νοστιμιά του φαγητού.
Στην πορεία στα κριτήρια για μια καλή συνταγή προστέθηκε και η εφευρετικότητα του μάγειρα. Κατά πόσο δηλαδή κατάφερνε ο μάγειρας να συνθέσει ένα φαγητό συνδυάζοντας υλικά δικής του εμπνεύσεως, χωρίς βέβαια να χάνει τον στόχο που ήταν η νοστιμιά…
Έπειτα οι επιταγές τις μαγειρικής προσθέσανε άλλο ένα κριτήριο, αυτό της εικόνας του πιάτου την ώρα του σερβιρίσματος.
Κατά πόσο δηλαδή η εικόνα του φαγητού σε φτιάχνει πριν το φας , χρησιμοποιώντας δηλαδή γαρνιρίσματα λαχανικών κατά κόρο, έδινα χρώμα στο κρέας ή στο ψάρι οδηγώντας τον καταναλωτή στην υπέρβαση.
Η υπέρβαση δεν ήταν άλλη από το να παραμεριστούν τα άλλα δύο κριτήρια, της νοστιμιάς και της πρωτότυπης γεύσης, ώστε σιγά σιγά να παγιωθεί στην συνείδηση του πελάτη η γνώμη ότι, ωραίο είναι ότι φαίνεται ωραίο.
Έτσι αγαπητοί μου συνασθενείς χάθηκε η ουσία του τι τρώγω και αν μου αρέσει αυτό που τρώγω, και έμεινε σαν κριτήριο το αν είναι όμορφο αυτό που τρώγω και αν μου το σερβίρουν με στιλ .

Όπως καταλαβαίνεται αγαπητοί μου φιλότεχνοι , η συνταγή της επιτυχίας τις έσχατες τούτες μέρες εξαρτάτε από το φόντο στην επιφάνια εργασίας, από τον τρόπο που κέρσορας θα στροβιλίσει πρίν κάνει κλικ στον σύνδεσμο κτλ.

δεν υπαρχει τιποτα νοστιμοτερο απο ενα στιφαδακι στην παραστια, με ξυλο σχινου και σβησμενο με κοκκινο κρασι, που επιασε πεταλιδα στον πατο του τσικαλιου και αφεθηκε να μαρουβισει.
και η χωριατικη σαλατα δεν νοειται χωρις καπαρη, γλυστριδα και μαλοτιρα.
το απλο ειναι νοστιμο και χορταινει την ψυχη.

τα υπολοιπα χορταινουν μονο το ματι και την ματαιοδοξια.

Παρόλα ταύτα ένα καλό εστιατόριο για να «πιάσει» στην παγκοσμιοποιημένη σκατοκοινωνία που ζούμε , δεν πρέπει να παραμείνει στο «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» όσο καλή εικόνα και αν έχουν τα πιάτα του.
Διότι άλλος ένας παράγοντα παίξει πια ρόλο, ίσως μεγαλύτερο και από αυτόν της εικόνας, λέγετε marketing.
Οι σύγχρονες Διδασκαλίες marketing έχουν παραμερίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό ακόμα και αυτό το κριτήριο της εικόνας. Διότι γνωρίζουν ότι πάνω από όλα το πιάτο μας χρειάζεται ένα καλό όνομα, ένα όνομα που να αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές των πεινασμένων, στο άκουσμα του οποίου όμως ο εγκέφαλος θα πρέπει να μορφοποιεί είδωλα της εικόνας του πιάτου. Να γίνει δηλαδή συνείδηση στον καταναλωτή ότι και μόνο με το άκουσμα της λέξης «πεινάω» πχ , το πιάτο του εστιατορίου μας θα είναι η πρώτη σκέψη του.

σα να λεμε εσωτερισμος = εσωτερικα?

Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε αυτό είναι να στοχοποιήσουμε ένα επιτυχημένο μαγαζί γωνία, να ανοίξουμε το δικό μας ένα τετράγωνο πιο κάτω και κατόπιν να βγούμε στο «αέρα» διότι μας έκλεψε τις συνταγές τις γιαγιάς μας.

ουπς!
ευτυχως οι συνταγες της δικης μου γιαγιας ειναι καλα κρυμενες κατω απο το στρωμα μου στο σαλε μου στην Ελβετια.

Η ουσία δηλαδή είναι «κακό να γίνετε ας είναι και λίγο» , πες , πες, κάτι θα μείνει , και αν είμαστε μάγκες θα παραμείνει. Αν μάλιστα το mac ντόναλτ γωνίας τσιμπήσει και μας απαντήσει, ακόμα και δίκαιες να είναι οι κατηγορίες μας, αμέσως αμέσως γίναμε άξιοι συνομιλητές της μεγαλύτερης αλυσίδας έτοιμου φαγητού!

σορυ αδελφε, αλλά αν κρινω απο τα μεγεθη εγω δεν ειμαι μακ ντοναλντ, ειμαι ντοναλντ ντακ.
και δεν με απασχολει το αν με θεωρουν αξιο συνομιλητη τους τα μακ ντοναλντ του δικτυου, για να εκφρασω την γνωμη μου για την μαγειρικη.
εγω προτεινω τις συνταγες της γιαγιας μου απο το Ζογκουλντακ.
εφοσον δεν με καταλαβαινουν, το να με θεωρησουν ισαξιο τους δεν ειναι κοπλιμεντο, ειναι υποτιμηση.

Αυτό λοιπόν λέγετε marketing, και δίχως του, ακόμα και η εικόνα πάει περίπατο, όπως πιο πριν αυτή(η εικόνα) , είχε στείλει διακοπές την ουσία και την νοστιμιά του φαγητού.

ασε να ανησυχουν για την εικονα του φαγητου τους αυτοι που μαγειρευουν οπως ανεφερες παραπανω.
παραστια και αγιος ο Θεος!

Καλή μας όρεξη

τα πλυνανε τα χερια τους?
ειναι καθαρα τα σερβιτσια?
εβαλε ο Εισαγγελατος συνεργατη του να ελεγξει την κουζινα???