καλε μου τζελυμαν, κανεις δεν σε μισει.
σκεψου οτι εγω προσωπικα δεν γραφω στο εσωτερικα επειδη θελω να νιωθεις καλα, σαν παλια φιρμα στο μαγαζι!
δεν σε γνωριζω, ουτε προσπαθω να καταλαβω ποιος εισαι (αν και το στιγμα του καθε ποιητη τον καρφωνει).
μου αρεσεις ετσι οπως εισαι γιατι με κανεις να γελαω, κατι που θεωρω θετικοτατο και καλο για την υγεια μου και σε ευχαριστω!
θα ηθελα πολυ να μπορουσα να σε αγκαλιασω και να σου πω ποσο σε αγαπαω, αλλά δυστυχως με αποφευγεις...
προτεινω ομως σε όποιον σε γνωριζει, την επομενη φορα που θα σε συναντησει να σε αγκαλιασει και να σου πει ποσο σε αγαπαει! (οι γυναικες μπορουν αν θελουν να γινουν πιο διαχυτικες - δεν υπαρχει παρεξηγηση, ψυχικο θα κανουν)
αϊ λαβ γιου τζελυ!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου